Safety first and then America

Als wij vrijdag iets aan de weet zijn gekomen, is het wel dat je Amerika niet zomaar binnen kan glippen. Maar laat ik maar bij het begin beginnen. Om 6 uur hebben wij Elma met de auto opgehaald en zijn naar het station in Castricum gereden. Vandaar zijn we met de intercity naar Schiphol gegaan. Onze vlucht was om 10.10 uur gepland en die tijd hadden wij ook nodig. Er waren zo vroeg al veel reizigers die, net zoals wij, ook door de strenge beveiliging moesten. Een iris- vinger- en bodyscan, fouilleren, koffers nakijken en paraplu's openen. In Manchester kregen wij nog een keer zo'n strenge controle. We stapten nu in een groter vliegtuig, wat mij gelijk al een beetje een Amerikaans gevoel gaf. Nu wordt het pas echt, dacht ik. Maar toen wij bij het eten een paar plakken Edammer kaas kregen, was ik weer even terug in Nederland. Keek ik dan op het scherm, zag ik dat wij goed op schema vlogen en op tijd in NY zouden landen.
Niels zou vanuit Zürich ongeveer gelijktijdig aankomen, en gelet op de Zwitserse precisie gingen wij daar ook vanuit. Echter wij moesten op hem wachten in verband met de lange rijen passagiers voor de zoveelste controle. Marissa, die vanaf 2e paasdag bij haar moeder logeerde, haalde ons met een auto op. Right on time. En wat a big car. Je ziet daar alleen maar big cars en gelet op de vele yellow cabs was dit echt NYC!
Er waren hotelkamers in Stratford gereserveerd, ongeveer 2 uur rijden in noordelijke richting. Onderweg hadden wij een pitstop bij de vader van Marissa in Norwalk, dat was een leuke eerste kennismaking. In het hotel aangekomen heb ik samen met Niels en Marissa nog wat in de bar genomen. Voor degenen die mij kennen heel ongewoon want ik lig altijd als eerste in bed. Ik wilde deze lange dag, letterlijk en figuurlijk, goed afsluiten.